Dziś Pilczyce stanowią osiedle Wrocławia ulokowane w północno – zachodniej części miasta. Pierwotnie była to jednak wieś, która prawdopodobnie nosiła nazwę Pilszec. Osada figurowała również pod określeniami takimi jak Pylsech czy Pylzech, a od roku 1245 jako Pilzec.

Pierwotnie była ona własnością kapituły wrocławskiej. W 1208 roku książę Henryk Brodaty dokonał jej połączenia z położonym nieopodal Kozanowem. W roku 1291, z powodu ogromnych zadłużeń, biskup Tomasz II sprzedał wieś w celu jej lokacji na prawie niemieckim. Z uwagi na śmierć dostojnika (w 1292 roku) nastąpiła ona dopiero w 1353 roku. Siedem lat później część Pilczyc stała się własnością wrocławskiej komandorii Joannitów jako lenno biskupie.

Działała tam wówczas drewniana kaplica pw. Świętego Konrada. Do 1899 roku znajdowała się ona pod opieką katolików. Po 1900 roku przeszła w ręce protestantów. Dziesięć lat później podjęto decyzję o jej rozbudowie. Poza pracami mającymi na celu powiększenie budynku dokonano także zawieszenia kościelnej wieżyczki. Na początku II wojny światowej kaplica została zaanektowana przez Niemców. W 1944 roku została kompletnie zniszczona. Samo osiedle w kwietniu 1945 roku zdobyli żołnierze Armii Czerwonej i doprowadzili do jego zniszczenia.

W 1945 roku na zdewastowanym osiedlu erygowano parafię i oddano ją w opiekę Zgromadzenia Ojców Oblatów. Początkowo nabożeństwa odbywały się w budynku przy ul. Tkackiej 57 (obecnie mieszkanie prywatne), a od 1947 roku w byłym sanatorium przy ul. Pilczyckiej 148 (obecnie przychodnia lekarska). Z początkiem lat 50 XX wieku liturgię zaczęto sprawować w kościele pw. Świętego Konrada, wzniesionym w latach 1948- 1950, który służył wiernym do końca XX wieku. Na prośbę Duszpasterstwa Parafii Pilczyce, dekretem Przewodniczącego Episkopatu Polski z dnia 26 listopada 1955 roku, nr 3142/55 P.E. wezwanie kościoła zostało zmienione na Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny.

Wraz z rozrostem parafii pojawiła się konieczność budowy większego kościoła. Opiekę nad parafią powierzono księżom diecezjalnym, a jej proboszczem od 1981 roku i budowniczym nowej świątyni został Ksiądz Józef Mielczarek. Kościół wzniesiono w latach 1982 – 1991 i przejął on rolę kościoła parafialnego. Połączony ze starą świątynią, został wzniesiony na planie kwadratu. Widniejący w ołtarzu głównym obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem jest kopią obrazu z Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Biechowie. Obraz został podarowany parafii przez Księdza Kardynała Henryka Gulbinowicza, który otrzymał go od Ojców Paulinów, z przeznaczeniem dla pierwszej wybudowanej w archidiecezji wrocławskiej świątyni poświęconej wezwaniu Najświętszej Maryi Panny. Uwagę we wnętrzu kościoła zwraca przede wszystkim wykonany w drewnie, rozłożysty ołtarz główny. Od umieszczonego w jego centrum tabernakulum, niczym blask świętej światłości, odchodzą złote promienie. Powyżej widnieje wspomniany obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Prawe i lewe skrzydło ołtarza zdobią malowidła przedstawiające sceny biblijne. Nad całością ołtarza góruje Chrystus Ukrzyżowany.