Wiernych w Kościele nazywamy Ludem kapłańskim, ponieważ przez chrzest wszyscy uczestniczą w kapłaństwie Chrystusa. To uczestniczenie w kapłaństwie Chrystusa nazywa się „wspólnym kapłaństwem wiernych” lub „kapłaństwem powszechnym”.

Oprócz kapłaństwa powszechnego wiernych istnieje jeszcze urzędowe zwane też kapłaństwem służebnym. Kapłaństwo służebne przekazywane jest przez sakrament święceń, a zadaniem jego jest pełnienie służby we wspólnocie, w imieniu i w osobie Chrystusa.

Między kapłaństwem urzędowym, a kapłaństwem wiernych różnica jest istotna, ponieważ kapłaństwo urzędowe udziela świętej władzy, mocą której kapłani służą Ludowi Bożemu przez nauczanie, sprawowanie kultu Bożego i duszpasterstwo. Kapłaństwo powszechne natomiast uzdalnia i zobowiązuje wiernych do udziału w kulcie Bożym.

Od początku posługa święceń była udzielana i wykonywana według trzech stopni:

• episkopatu,
• prezbiteratu,
• diakonatu.

W strukturze Kościoła stopnie te są niezastąpione i bez nich nie ma mowy o Kościele.

Sakramentu święceń udziela się przez włożenie rąk i uroczystą modlitwę konsekracyjną. Święcenia wyciskają na duszy niezatarty charakter sakramentalny, wskutek czego przyjmuje się je tylko jeden raz.

Modlitwa o nowe powołania kapłańskie

Panie, przyszedłeś do wszystkich. Jeńcom przyniosłeś wolność, płaczącym radość, a skłóconemu światu pokój. Uczyłeś nas, jak z ruin budować nowy świat. Będąc Bogiem – obmywałeś stopy człowieka. Byłeś wszystkim dla wszystkich. W dzień nauczałeś odważnych, a wieczorem przyjąłeś Nikodema. Ludziom z marginesu społecznego podawałeś Boską dłoń, prosząc, by wrócili do Ojca. Jadałeś z celnikami, dyskutowałeś z faryzeuszami.

Chryste, dzisiejszy człowiek nie mniej niż ówczesny pragnie szczęścia, miłości, pokoju, równie silnie chce poznać cel swojego życia. Świat potrzebuje serca. Zapal w młodych umysłach entuzjazm Bożej miłości, sprawiedliwości i łaski. Poślij ich do ludzi wszystkich ras i przekonań, aby powiedzieli im o Twojej miłości. Daj im odwagę pierwszych Apostołów, aby świadczyli życiem, że należą do Ciebie, że zawierzyli Twojej Miłości.

Niech przykładem swego życia nauczą ludzi podawać dłonie do zgody, dzielić dach, chleb i serce. Niech przez ich głoszenie słowa świat zobaczy ubóstwo betlejemskiej groty, Twe ręce spękane od pracy, a wreszcie krzyż Golgoty i przekona się, co uczyniłeś, byśmy znowu mogli być dziećmi Boga.

Powołani, by świadczyć o Tobie przed całym światem, niech dają z siebie wszystko, na co ich stać. Powołanym ukaż tragiczny kontrast komfortowych willi i nędzy robotniczych przedmieść. Pokaż im chorych, kaleki, bezrobotnych i ich głodujące rodziny, pokaż skrzywdzonych niesprawiedliwymi prawami. Każ im walczyć o godność człowieka, o poszanowanie jego prawa do wolności osobistej i samostanowienia. Pokaż im wreszcie, że ewangelizacja rozpoczyna się na kolanach przed Tobą, który jesteś ponad wszystkim i poza którym nie ma nic.

Spraw, by człowiek poznał, że za miłość płaci się miłością. Ty, o Panie, który powołujesz do swojej winnicy, wzbudź w wielu sercach entuzjazm Twojej Miłości, aby zapragnęli Cię kochać bez granic i Tobie oddali swoją młodzieńczą miłość. Daj im moc, aby wyrzekli się tego, co przyziemne, świadczyli swym życiem o Tobie. Niech przez ich posługiwanie świat pozna, że zgrzeszył, nie odpowiadając na Bożą Miłość, najpełniej objawioną w Tobie, Nauczycielu ludzkości. Powołanych zaś utwierdzaj w miłości i prawdzie, aby wszyscy poznali i wielbili naszego Ojca, który z Tobą żyje i króluje w jedności z Duchem Świętym. Amen.